Memorias De Un Cuerpo Que Arde

Memorias De Un Cuerpo Que Arde is een krachtig vrouwenportret waarin allerlei aspecten van het vrouw zijn aan bod komen. Drie vrouwen van rond de zeventig jaar vertellen over de ontwikkeling van hun seksuele en sentimentele leven, terwijl één actrice hen in elke fase van hun leven op het scherm vertegenwoordigt. Opgegroeid in een repressief tijdperk in Costa Rica, waarin seksualiteit een taboe onderwerp was, ontwikkelden de 68-jarige Ana, de 69-jarige Patricia en de 71-jarige Mayela hun begrip van wat het betekent om een vrouw te zijn, gebaseerd op onuitgesproken regels en verwachtingen. Terugkijkend op hun leven durven de drie vrouwen er nu pas openlijk over te praten. De herinneringen, geheimen en verlangens van de drie zijn op poëtische wijze met elkaar verweven. Terwijl de vrouwen hun verhalen buiten beeld vertellen, vullen ze het lichaam van een andere vrouw van hun generatie die hun leven incarneert op het witte doek. De verhalen van deze vrouwen die in de jaren zestig in Costa Rica in een zeer religieuze middenklassen maatschappij vol taboes leefden, zijn zeer ontroerend en voor veel vrouwen van deze tijd duidelijk herkenbaar. De ene vrouw overleeft huiselijk geweld, de andere is gescheiden en de derde praat over de bestaan als weduwe. Ze maken ervaringen mee die vol vreugde zouden moeten zijn, maar ook vol pijn en verdriet. Geen van hen lijkt steun te krijgen van hun familie en ze praten er pas met hun kinderen over als die het huis uit zijn. Los van de indrukwekkende verhalen weet regisseuse Antonella Sudasassi Furniss de film extra cachet te geven door een bijzondere vormgeving. De camera gaat naadloos over van het ene tijdperk naar het andere, van heden naar verleden, van jong naar oud en van droeve naar vreugdevolle tijden. De film wordt begeleid door off-frame stemmen, terwijl de uitvoeringen zeer weinig dialoog bevatten en afhankelijk zijn van lichaamstaal en bepaalde mimiek. Antonella Sudasassi Furniss behoort tot een generatie Costa Ricaanse regisseurs die hun weg en doel hebben gevonden in het feminisme hetgeen ook in Memorias duidelijk tot uitdrukking komt.